Al vanaf de jaren 60 hebben politici in Vlaanderen oren naar de problemen van de Koerden waarmee ze geconfronteerd worden in hun Koerdische regio’s (Turkije, Irak, Iran, Syrië). Wat ooit begon als de zaak van gepassioneerde enkelingen is 50 jaar later uitgegroeid tot een brede bewustwording. Dankzij de inzet van Vlaamse politici, maar ook vanwege academici, schrijvers en journalisten is de Koerdische kwestie in Vlaanderen niet langer een verre onbekende.
Op uitnodiging van de Manrnixring Noordrand gooide voorzitter Derwich Ferho een terugblik op meer dan 40 jaren aan Vlaams-Koerdische vriendschap en solidariteit. Die solidariteit kwam oorspronkelijk vanuit de Volksunie, met illustere figuren zoals Maurits Coppieters, Willy Kuijpers, Jaak Vandemeulebroucke, Nelly Maes, Walter Luyten, Friede Brepoels, enz. Immers, de Volksunie was bij uitstek een partij van volksnationalisten dat zich het lot van andere volkeren en minderheden aantrok, zowel binnen Europa (Catalanen, Basken, Ieren, Schotten, Tirolers, …) als buiten de Europese grenzen (Koerden, Tibetanen, Oeigoeren, Palestijnen, …).
Heel spoedig volgden er dissidente politici uit de andere partijen, waaronder Hugo Van Rompaey (CVP), Hugo Van Dienderen (AGALEV), Jef Sleeckx (SP), Jan Béghin (CVP, SP) en Jef Ulburghs (SP), …
Het werd een boeiend verhaal met veel bijzondere en soms beklijvende annecdotes.
